omdat ik in België geboren ben.

…omdat ik in België geboren ben.
Zoveel dingen van wie ik ben, zijn bepaald door mijn geboorteplaats. Hoe langer ik in Afrika ben, hoe meer het tot me doordringt dat ik niet in 1 of ander themapark ben terecht gekomen. Dat dit geen toneeltje is maar het dagelijkse leven …. Hoe anders zou mijn leven geweest zijn wanneer ik in Swaziland geboren was.

Maandag. Een succesvolle dag op school. Het systeem dat ik heb uitgedokterd werkt geweldig goed! De kinderen genieten zienderogen van al het speelgoed en werken erg gemotiveerd mee tijdens mijn lessen. In de namiddag zouden we bij de lodge moeten blijven voor one-on-one’s met Nisopho. Een feedback moment waarop we “the good, the bad, the ugly” bespreken over het reilen en zeilen op de NCP’s ( neighberhood care points = school). Aangezien het een heel warme dag was (28°C) zijn we bij het zwembad gebleven. Nosipho kwam echter nooit opdagen. Er zou iets zijn tussengekomen, …

Dinsdag. Opnieuw een schitterende dag op school =). Deze namiddag gingen de one-on-one’s wél door. Vervolgens ben ik met de crew van het swimming project gaan shoppen! All out Africa heeft een heel leuk zwemprogramma voor de kleuters uit de buurt. Jammer genoeg een gebrek aan zwemkledij … Je zou denken dat die mannen wel weten waar we zwemkledij konden vinden… Niets was minder waar. Sportwinkels bestaan hier wel maar zijn vooral op voetbal gericht. Als je dan toch zwemgerief vindt , dan is het voor kids vanaf 8 jaar. Uiteindelijk hebben we toch een winkel gevonden, een stuk of 8 badpakjes gekocht en de namiddag zat er alweer op. Zoveel dat we hadden kunnen doen deze middag mits een functionelere planning ,… Een gevoel dat stilaan begint boven te komen. De mensen doen hier 30% van wat ze zouden kunnen doen op een dag. “Als de bus niet komt, jah dan blijven we gewoon thuis en proberen we het morgen opnieuw” … Een mentaliteit die een wrang gevoel nalaat bij ons Westerlingen die hun werktijd meestal zo productief mogelijk invullen… Oh ja! Ellie, een meisje uit Engeland, was jarig vandaag! We zijn met zen allen naar de cinema geweest ( ik heb ‘playing for keeps’ gezien) en nadien uit eten geweest in spur’s. Gezellig!

Woensdag. Visums voor mozambique gaan in orde brengen en vervolgens Cultural day.
We gingen naar de cultural village and nature reserve hier wat verderop. Daar zagen we mensen in traditionele klederdracht de rituële dansen uitvoeren, terwijl ze luidkeels voor muzikale begeleiding zorgden. Muisstil werd je daarvan. Zo indrukwekkend! Als ik denk aan de dansjes die wij Belgen synchroon kunnen uitvoeren kom ik bij de macarena en de vogeltjesdans uit … Teleurstellend. Vervolgens maakten we een wandeling door het dorp ( de hutjes) waarbij we extra uitleg kregen over de gewoontes binnen een Swazi-familie. Vraag me daar zeker eens naar wanneer ik thuis ben!
Lunchen deden we bij de lokale waterval. Het weer sloeg een beetje tegen dus heb ik me maar niet aan een duik gewaagd..
In de namiddag was het mozambique oriëntatie… Mozambique, tofu beach, bamboozi lodge. Veel meer ga ik daar nog niet over vertellen. Ga even naar google afbeeldingen en sla gerust groen uit van jaloezie ;).

Donderdag. Vandaag. Gisteren stond de leerkracht er alleen voor op school aangezien wij op uitstap waren. Door het slechte weer waren er maar 10 kindjes komen opdagen dus moeilijk te zeggen of mijn systeem ook werkt wanneer er geen vrijwilligers zijn. De week van mozambique zal een try-out zijn.
Vandaag ging het wederom prima op school. Ik had even de tijd om met de leerkracht te praten over de thuissituaties van de kindjes. Zinhle, het meisje dat ik ga sponsoren, woont bij haar grootouders. Haar mama heeft haar daar bij haar geboorte achtergelaten. Terwijl Zinhle op school is, gaat de grootmoeder naar een marktje in de hoop daar haar handgemaakte spullen te verkopen. Met het geld dat ze daar verdient gaat ze meteen naar de supermarkt om het avondeten te kopen,… Vaak zijn de 2 maaltijden die Zinhle op school krijgt dus ook de enige die ze krijgt. Verder is er nog Sengeto, een 6 jarige jongen die eigenlijk in de lagere school zou moeten zitten maar daar niet wordt toegelaten omdat zijn geboortecerfiticaat onvindbaar is, is één van de armste kindjes op school. Zijn mama werkt als meid in de naburige stad. Een job die haar 400 rand per maand oplevert ( nog geen 40 euro). Ook in Afrika kan je daar geen maand eten voor kopen voor jezelf en je 2 kinderen. Haar man is gestorven toen Sengeto 1 jaar oud was dus staat ze er alleen voor.
Hoeveel deze kinderen op zo’n jonge leeftijd al te verduren hebben. Toch zijn ze zo vrolijk, optimistisch en dankbaar. Rotverwend zijn onze kids die durven klagen wanneer mama hun koekje vergeten mee te geven is of per ongeluk de verkeerde heeft meegegeven…

Vandaag zit ik te typen met een immens onrechtvaardigheidsgevoel. Waaraan hebben wij het verdiend om in zoveel luxe te leven en wat hebben deze kleutertjes misdaan om elke dag te moeten vechten tegen honger en armoede? Wie heeft deze verdeling ooit gemaakt? En waarom? Ik kan het momenteel heel moeilijk vatten… Al deze vragen brengen me terug bij het begin van mijn blogbericht. Ik heb het zoveel beter omdat ik in België geboren ben. En daar is dan alles mee gezegd…